[rozmowa o pasji] Dominika Szczechowicz: Póki oddycham, ciągle jestem w drodze

Po latach pracy w korporacyjnym szaleństwie zapragnęła czegoś więcej, innego życia. Japonią fascynowała się, odkąd pamięta, dlatego wreszcie postanowiła spełnić swoje marzenie i założyła bloga o kulturze, życiu, tradycjach tego kraju. Dzisiaj zapraszam na rozmowę z osobą nietuzinkową – Dominiką Szczechowicz – założycielką bloga Wszystkiego Japońskiego. W rozmowie z portalem Kulturalne Rozmowy zdradza, w czym tkwi sekret piękna u Japonek oraz czego powinniśmy się od nich uczyć. Warto poczytać. 

Wszystkiego Japońskiego – co to za blog i dla kogo? Opowiedz o jego powstaniu  i misji.

Dominika Szczechowicz: Ten blog to moja pasja i moja codzienność. Powstał naturalnie, z potrzeby serca, aby dzielić się doświadczeniem i inspirować. Opisuję w nim to, co robię – moje japońskie podróże, mentalne i faktyczne, ale też pracę i drogę. Jest to również pierwsze źródło informacji o  wyjazdach ze mną do Japonii, a także o warsztatach, które prowadzę i zabiegach kosmetycznych, które wykonuję. Wszystko ma "japoński klucz", więc nazwa jest zdecydowanie adekwatna.

Tematyka Twojego bloga jest niszowa. Jak więc udało Ci się osiągnąć taką medialność?  

Nie mam pojęcia. Chciałabym wierzyć, że to, co robię, może być ciekawe dla innych i stać się impulsem do zamieszania w swoim życiu, do małych zmian na lepsze. Staram się dotykać różnych (byle japońskich!) dziedzin. Ciągle się też uczę. Nie spadłam jednak nagle "z księżyca". Przez lata pracowałam w medialnych korporacjach i pewnie to również zaczęło wzbudzać zainteresowanie – ten fakt, że istnieje jeszcze jednak inne życie. Zupełnie inne.

Jakiego życia wobec tego pragnęłaś i pragniesz nadal?

Zwykłego. Szczęśliwego. Prostego. Pełnego pasji  i radości. Życia, w którym jest miejsce na  pracę, rodzinę, czytanie książki i spacer nad rzeką oraz w którym cele nie przesłaniają uroku ulotnych chwil.

Wspomniałaś, że dotykasz na swoim blogu wielu dziedzin. O czym dowie się zatem czytelnik, potencjalny pasjonat Japonii, odwiedzając Twojego bloga? Jakie tematy poruszasz? Z tego, co zauważyłam, to nie tylko kosmetyka, podróże, ale wiele więcej.

Piszę o tym, co mnie otacza  i co jest dla mnie ważne. To też  kultura, przestrzeń, styl i forma. Minimalizm w każdej postaci bardzo do mnie przemawia.

Skąd się wzięła u Ciebie ta pasja do Japonii? 

Mam wrażenie, że po prostu się z nią urodziłam. "Japońskość" przenika wszystkie aspekty mojego życia. Od wczesnych lat praktykuję japoński ZEN. Moje zamiłowanie do sztuki (tak, tak, jestem magistrem sztuki) też jest zanurzone w podobnej estetyce. Kiedy pierwszy raz wylądowałam na Wyspach, poczułam się jak w miejscu wymyślonym specjalnie dla mnie.

Hasło przewodnie Twojego bloga brzmi: "Japonia to nie miejsce, to styl życia". Wytłumacz, o co chodzi w tym haśle?

Właśnie o styl życia oparty na sztuce prostoty. Japonia to nie tylko wspaniała scenografia, ale bardzo inspirujące miejsce, gdzie pozorne kontrasty tworzą harmonię. Traktuję Japonię jako poligon doświadczalny, kopalnię wiedzy i narzędzie warsztatowe. Obserwuję, podróżuję, rozmawiam, czytam, mieszkam, doświadczam. Zanurzam się po same uszy.

"Żyć po japońsku" – co to dla Ciebie oznacza? Jakbyś opisała Japończyków? 

Nie wiem, co oznacza "żyć po japońsku". Tak samo, jak nie wiem, jak się "żyje po polsku". Dużo zależy – jak zwykle – od środowiska, w którym się znajdziemy, od miejsca i okoliczności. Można, oczywiście, odnieść się do wiedzy antropologicznej, systemu społecznego i struktury rodziny itd., ale zabrniemy wtedy w naukowe frazesy i ton mentorski. Dla mnie – to zaskakujące poszanowanie tradycji oraz formy, skromność i dyscyplina. To zadziwiające przedkładanie dobra ogółu ponad interes jednostki. To zwracanie uwagi na rzeczy drobne:  pięknie podany posiłek, starannie ułożone włosy, kwitnąca gałąź w ogrodzie, czule odnawiana skrzynia po dziadkach. To codzienny, zdrowy i praktyczny minimalizm. To wybór najmniejszej ilości rzeczy, z którymi jesteśmy szczęśliwi, a nie kupowania najwięcej, a jedynie, na ile nas stać.

Organizujesz kameralne podróże do Japonii. Czym one dla Ciebie są? Kogo ze sobą zabierasz? Jak wygląda przygotowanie i cała organizacja? 

Nazywam to Projektowaniem Podróży. Za każdym razem wygląda to trochę inaczej. Każdy wyjazd jest "szyty na miarę". Taka wyprawa to przygoda. Oczywiście, główną atrakcją jest odwiedzanie pięknych miejsc, ale chodzi też o to, aby jak najbardziej zbliżyć się do tamtejszej codzienności. Bez autokarów, bez dużych hoteli, bez stołówek. Chcę, aby moi podróżni choć przez chwilę, żyli, jedli, spali i przemieszczali się jak Japończycy. Żeby doświadczyli jak najwięcej.  Dla niektórych będzie to więc także podróż w głąb siebie. Lubię oglądać dobrze znane mi miejsca oczami innych. Lubię patrzeć na ich emocje oraz próbować zaspokajać ich ciekawość.  To duża radość i satysfakcja.

Pozwól, że nieco zboczymy z tematu i spytam Cię o sprawy przyziemne. Azjatki słyną z niezwykłej dbałości o skórę. Jak więc Japonki dbają o urodę? Co jest dla nich najważniejsze? Opowiedz trochę o ich rytuałach urodowych?

Japonki dbają po prostu o siebie. To, że zyskuje na tym uroda, to wartość dodatkowa. Faktycznie jednak przywiązują dużą wagę do codziennej pielęgnacji. Dokładne oczyszczanie twarzy i nawilżanie – to podstawa. Ciało jest myte również bardzo dokładnie, wręcz bezwzględnie szorowane. Ma to zbawienny wpływ na skórę. Po tym można się dopiero oddać bardzo gorącej kąpieli. Japończycy nigdy nie wejdą do wanny brudni, to kilkunastominutowy czas na relaks i regenerację. Po nim zawsze następuje chłodny prysznic.

W czym tkwi sekret wiecznie niegasnącej urody Japonek? A może to samo podejście do tematu piękna je różni od Europejek? 

Sekret tkwi w holistycznym podejściu do siebie. To właściwa pielęgnacja, właściwa dieta, właściwy ruch i właściwe radzenie sobie ze stresem. To proste, aktywne życie. To codzienna droga ku harmonii. Więcej mówię o tym na swoich warsztatach "Sekrety Japonek, gdzie dokładnie, po kolei, i w bardzo przystępny sposób tłumaczę wszystkie aspekty.

A jedzenie? Co jedzą, aby być piękne?

Japonki kochają pełnowartościowe syte śniadania. Piją też dużo zielonej herbaty przygotowanej w odpowiedni sposób. Podstawą ich diety są ryby, warzywa, wodorosty i ryż. To, oczywiście, duże uproszczenie. Najważniejsze jest, aby jeść regularnie posiłki dobrej jakości i w odpowiednich ilościach (my jemy często zdecydowanie za dużo!).

To prawda. Japońska definicja piękna zatem z pewnością różni się od europejskiej. Gdybyś mogła to jakoś uporządkować, doprecyzować?

Japończycy nie mają sztywnych kanonów piękna. Nie wierzą w mit ideału. Dlatego w Japonii nie ma do końca tolerancji do operacji plastycznych, a zwykły urok ceniony jest wyżej niż ewidentne piękno. Nie ma wyznaczników doskonałości. Nic nie musi być większe, prostsze czy podobne do czegoś innego. Piękno w Japonii jest subtelne. To raczej urok, witalność. To nieuchwytne "coś w sobie". Piękna zdrowa skóra nie potrzebuje zaś krzykliwej oprawy.

Jakie triki urodowe zaczerpnięte od Japonek zaproponujesz Polkom? 

Triki trikami, ale to przede wszystkim regularność i konsekwencja! Tu nie ma miejsce na jednorazowe zrywy. To codzienna dbałość na wszystkich poziomach, czyli zapobieganie, a nie naprawianie... Warto jednak na pewno zwrócić też uwagę na proste szczegóły. Żeby wklepywać kosmetyki, a nie brutalnie wsmarowywać. Żeby robić regularne peelingi. Żeby stosować odżywcze maseczki. Podpowiedzi dotyczące urodowych rytuałów Japonek znajdziesz w moim Kalendarzu Urody. Zapraszam zatem tutaj.

Dla Japończyków ważne jest nie tylko ciało, ale też umysł. Opowiedz o tej duchowości po japońsku. 

To sprawa dość intymna. Nie rozmawia się o tym powszechnie. Religie dominujące w Japonii to buddyzm i shinto, które istnieją w pełnej symbiozie i często się ze sobą przeplatają. Ma to wyraz w różnych ceremoniach (np.: śluby są zwykle brane w obrzędzie shinto, ale pogrzeby – już w buddyjskim).

Z shinto wynika ogromne przywiązanie i szacunek do natury, z buddyzmu – dyscyplina ciała i umysłu. Trening ZEN jest wspaniałym antidotum na wariactwo dnia codziennego i bramą do prostej, naturalnej wewnętrznej duchowości. Warto spróbować! Tu znów zapraszam do mnie po kilka porad.

Podczas swojej pracy wraz z uczestnikami warsztatów poszukujesz harmonii. A czy Ty znalazłaś ją już w sobie? A może nadal jej szukasz?  

"Póki oddycham, ciągle jestem w drodze." – mawiał mój mistrz. Jestem szczęśliwa, będąc tu, gdzie jestem, ale każdego dnia jest do wykonania praca – nad sobą, nad relacjami, nad firmą. Z harmonią jest jak z porządkiem w domu – nie osiąga się tego raz na zawsze. Sprzątać trzeba codziennie, żeby podtrzymać zamierzony efekt.

A to akurat prawda. Co cię zaskoczyło, zszokowało w Japonii, w ich stylu życia? A co chętnie być zapożyczyła do naszej kultury?

Chyba nic mnie nie zaskoczyło. Na wszystko byłam mniej lub bardziej przygotowana. Wszystko, co mnie zachwyciło, wprowadziłam do swojego życia. Nie mam jednak wpływu na "resztę świata". Byłoby wspaniale, gdyby tutaj, w codziennych kontaktach, było więcej sumienności, dyscypliny i wzajemnego szacunku.

I znów muszę się zgodzić. Powiedz mi zatem, gdzie "podróżujesz" ze swoją wiedzą? Jakie masz najbliższe plany? 

Podróżuję tam, gdzie jestem zapraszana. Chętne odpowiadam na wszystkie ciekawe propozycje. Prowadzę warsztaty. Wykonuję zabiegi. Robię szkolenia dla gabinetów. Latem planuję 2-3 wyjazdy do Japonii z szanownymi podróżnymi i moje własne – po nową wiedzę. Na jesieni marzy mi się niesamowite japońskie wydarzenie, w którymś z dużych miast w Polsce. Zaczynam już nad tym  pracować.

Czyli nadchodzi nowe? Czy swoją przyszłość także wiążesz z Japonią? Gdzie widzisz siebie za 10 lat?  

Oby! Chciałabym szerzej rozpropagować swoje warsztaty, bo głęboko wierzę, że pomagają zmieniać życie na lepsze. Mam nadzieję też ciągle podróżować. Życzę więc sobie wszystkiego japońskiego.

Bardzo dziękuję za niezwykle inspirującą rozmowę i oczywiście… Wszystkiego japońskiego.

Rozmawiała

Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat do rozmowy albo żebym przeczytała i zrecenzowała Twoją książkę? Skontaktuj się ze mną, pisząc maila na adres: sylwia.cegiela@gmail.com.

Dziękuję, że przeczytałaś/eś ten artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z kolejnymi nowościami wydawniczymi lub ciekawymi historiami, zapraszam do mojego serwisu ponownie!

Publikacja objęta jest prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i rozpowszechnianie tylko i wyłącznie za zgodą Autorki niniejszego portalu.