[rozmowa o sztuce] Tadeusz Niemiec: Trzeba życzyć sobie, by pasja twórcza trwała jak najdłużej

Tadeusz Niemiec – artysta malarz, który z oddaniem poświęca się swojej pasji. Nie jest kolejnym portrecistą czy twórcą pejzaży. Na warsztat wziął natomiast abstrakcje. Uwielbia żywe, intensywne barwy. Swoją pasją zaraził również starszego wnuka i o tym m.in. mi opowiada. Zapraszam na niezwykłą ciekawą rozmowę. A to wszystko już na portalu Kulturalne Rozmowy.  

Od kiedy przejawiasz pasję malarską? Dlaczego wybrałeś właśnie malarstwo. Co o tym zdecydowało?

Tadeusz Niemiec: Jestem artystą – samoukiem, który uczył się metodą prób i błędów. Maluję od lutego 2011 roku. Na początku była to dla mnie forma terapii po przebytej poważnej operacji serca. Wówczas rysowałem kredą 4 kolory, na szkolnej tablicy wnuka. Wstawiałem na portal digart.pl i tam mnie namówiono do malowania farbami. Początkowo malowałem akrylem tylko na kartonie, a później na płótnie blejtramie o małych formatach. Moją ulubioną techniką jest akryl, jeśli zaś chodzi o tematykę, to maluję to, co uważam za piękne lub interesujące, wyrażając to w abstrakcjach,  na których każdy może dostrzec coś innego.

Czym się kierujesz, gdy zaczynasz malować?

Zawsze maluję z potrzeby serca. Zdecydowanie większą radość sprawia mi praca nad własnymi, autorskimi obrazami. Każdy nowy obraz stanowi dla mnie pewne wyzwanie, z którym muszę się zmierzyć.

Który nurt malarski najbardziej cenisz i dlaczego?

Myślę, że jednak ekspresjonizm abstrakcyjny, gdzie przedstawicielem był Jackson Pollock. Bardzo często porównywany jestem do amerykańskiego malarza, co mnie bardzo cieszy.

Czy, zanim zaczniesz malować, wiesz już, jak będzie wyglądało dzieło? Czy jednak jest to dla Ciebie niewiadoma?

Dzieła moje nie mają z góry określonej kompozycji. Jasna żółć i nasycona czerwień wydają się unosić nad powierzchnią płótna, a pociągnięcia czerni umacniają całą kompozycję.

 
Część płótna jest delikatnie pokryta farbą, podczas gdy w innych miejscach użyłem jej więcej. To, że coś się maluje, nie jest uświadomioną decyzją, tylko potrzebą. To jest potrzeba rodząca się w środku, w sercu.

 Jak zaczynasz pracę nad swoimi abstrakcjami? Jak wygląda Twoja pracownia?

Zaczynam eksperymentować, czyli rozlewam farbę na płótna, tworząc abstrakcyjne kształty. Bardzo często nazywają mnie "kolorystą". Kocham żywe barwy, kolor i jeszcze raz kolor.

 
W swojej technice wykorzystuje wszystko, co się da, moje ręce, szpachelki, twarde pędzle, patyki czy różnego rodzaju plastikowe karty, jak to mój wnuk mówi "karty kryzysowe". Technik jest dowolna, ważny jest zawsze efekt. 

Każdy artysta wykorzystuje wyobraźnię do tworzenia swojego dzieła – tym bardziej abstrakcji. Czym jest wyobraźnia dla malarza? 

Hmmm…, wyobraźnie mam na szczęście wielką. Sztuka dla mnie jest formą połączenia realnego świata z abstrakcją. Moje obrazy są przemyślane, o czym świadczy ich kompozycja, treść i kolor, a nawet tytuły. U mnie wszystko musi ze sobą grać. Poprzez prace chcę wyrazić siebie, chcę, aby odbiorca został poruszony, tak by nie pozostał obojętnym na to, co chce przekazać.

Co zatem chcesz przekazać swoimi dziełami jako artysta? 

Radość, zaufanie oraz to, żeby sprawiły, iż – za każdym razem, kiedy ktoś spojrzy na moje dzieła – poczuli, że ten obraz jest wyjątkowy i właśnie namalowany dla danej osoby.  

W każdej dziedzinie sztuki najważniejsze są uczucia, które się uaktywniają podczas pracy. Czy podczas procesu twórczego kierujesz się uczuciami? Co w ogóle czujesz, kiedy trzymasz pędzel? 

Moje obrazy są żywe, to znaczy, że są inne zależnie od nastroju, pory dnia czy też sytuacji, w której znalazłem się, np. po koncercie AC/DC zacząłem malować obraz największy, jaki dotychczas namalowałem o wymiarach 160 x 260 cm. Mogę powiedzieć, że magia w moim malarstwie polega właśnie na tym, iż sztuka dopasowuje się do odbiorcy. Każdy odbiera mój obraz inaczej. Inaczej też go widzi. Jedni wieszają moje obrazy pionowo, inni poziomo. I właśnie o to chodzi w abstrakcji.

Gdzie szukasz natchnienia, inspiracji do tworzenia kolejnych dzieł?

Inspiracje czerpię z otaczającego mnie świata, lecz największym moim natchnieniem jest to, że żyje, że jestem szczęśliwy i mam wspaniałą rodzinę.

Z pewnością Tobie, jak zresztą każdemu artyście zdarza się czasami mieć problem z tzw. weną twórczą. Co wtedy robisz? Jak radzi sobie z pustką w wyobraźni? 

Są dni, że namaluję dwa obrazy, a są dni, kiedy nie ma tej weny i jest przestój. Na szczęście, więcej mam dni, gdzie ona jest. Jestem osobą – mimo mojego wieku – pełną energii, miliona pomysłów czy też chęci współpracy z innymi. Ciągle rodzą się nowe myśli i tematy.

Jak ewoluowało Twoje malarstwo? Co było najpierw?

Na początku malowałem martwą naturę, pejzaże czy próbowałem też portrety, jednak najlepiej czuję się w abstrakcji, po prostu najlepiej mi to wychodzi właśnie ona. Jak już wcześniej wspomniałem, kocham żywe kolory, potrafię je łączyć. Oczywiście, każdy mój obraz, to inne emocje.

Dedykujesz swoje obrazy konkretnym osobom, miejscom?

Często maluję pod daną osobę czy miejsce, gdzie ma wisieć obraz, np. tak czynię dla mojej córki. W każdym z pomieszczeń w domu ma inny obraz i zawsze mówi: "tato, poproszę dla mnie obraz wyjątkowy". Każdy obraz jest odmienny, a jednak podobny, wyjątkowy.

 
Nowy obraz musi być krokiem do przodu, a to wymaga doskonalenia środków już wypracowanych.

Po czym poznać u Cebie ten stan emocjonalny, w jakim akurat byłeś, kiedy tworzyłeś dany obraz? Czy w Twojej twórczości można zauważyć jakieś znaki szczególne, prawidłowości, których nie ma u innych artystów?

Jestem twórcą wielkiego formatu, o coraz większym dorobku. Mogę nawet powiedzieć, że nieziemskiej wyobraźni i bardzo autonomicznym sposobie wyrażania. Natomiast ciężko wytłumaczyć mój stan emocjonalny podczas malowania konkretnego obrazu. To coś jest we mnie i po prostu zaczynam malować.

Gdzie można kupić Twoje prace?

Zapraszam do mojej pracowni przy ul. Drewnowskiej 77 w Łodzi, ale także na moje wystawy, których terminy są udostępniane na fan page’u.

Interesuje Cię tylko malarstwo? To Twój sposób na życie?

Malarstwo jest moim hobby i sposobem na życie. Odciąga mnie od problemów dnia codziennego. Daje możliwość wyrażenia tego, co mam w duszy. Wciąż pracuję zawodowo, ale jest to niełatwa, fizyczna praca i nie daje tyle zadowolenia, co moje malarstwo...

Poza malarstwem zajmuję się też wnukami, z którymi zawsze coś nowego wymyślamy (śmiech).

Cieszę się, że zaraziłem moją pasją starszego 9-letniego wnuka Macieja, który – tak jak ja – kocha malować i wygrywa liczne konkursy. Pierwszy raz Maciej zaczął korzystać z farb do malowania palcami jak miał około roku. Lubi to do dzisiaj. Dużo bardziej ciągnie go do farb niż do kredek. Samodzielnie planuje treść rysunków i innych prac plastycznych. Na początku malował w ciemnych barwach. Z biegiem czasu się to zmieniło. Teraz jego rysunki, obrazy są pełne radości, kolorowe i optymizmu. Lubimy razem chodzić na wernisaże. Nie nudzimy się tam. Może i młodszy 4-letni wnuk dołączy do nas. Kto wie…

Pewnie niebawem tak się stanie. Chciałam trochę podpytać cię o Grupę Artystyczną "DUET". Opowiedz coś o niej. 

Poznałem na portalu społecznościowym wspaniałego, profesjonalnego artystę z Gdańska, który tworzy od ponad 40 lat, razem postanowiliśmy założyć Grupę Artystyczną ''DUET''. Mieliśmy już dwie wspólne ważne wystawy w Łodzi  ZPAP i w Chmielnie Gminnym Ośrodku Kultury (Kaszuby – niedaleko Gdańska). Jesteśmy w trakcje załatwiana następnych wystaw w prestiżowych miejscach i znanych galeriach!!! Na pewno w listopadzie będziemy brać udział w Festiwalu "Orzeł 2017". Czas zweryfikuje, czy odniesiemy kolejny sukces...

Z pewnością tak będzie. Jak oceniasz siebie z początkowego okresu twórczego, a jak widzisz swoje dzieła teraz? Czy z perspektywy czasu, możesz powiedzieć, że zauważyłeś postęp?

Na pewno rozwinąłem się malarsko. Wiem, co lubię i co mi najlepiej wychodzi. Uważam, że osiągnąłem najważniejszy cel – bycie artystą, a więc człowiekiem spełnionym, gdy otrzymałem legitymację Związku Polskich Artystów Plastyków w Łodzi.

Gratuluję. Jaki najtrudniejszy obraz udało Ci się w życiu namalować? Ile czasu to trwało?

Najtrudniej było mi namalować obraz o wymiarach 160 x 260 cm na płótnie, który potem dopiero został oprawiony na blejtramie. Był to obraz malowany po występach grupy AC/DC w Warszawie 15 lipca 2015 roku. Po koncercie tego fantastycznego zespołu postanowiłem namalować obraz "Fauna i Flora”. Inspirację zobaczyłem na scenie. Były nią efekty świetlne na bilbordach. Malowałem ten obraz na podłodze na kolanach oraz na balkonie. Związana z nim jest pewna anegdotka: obraz rozwieszony na poręczach zobaczyła sąsiadka mieszkająca obok i pochwaliła  mnie do żony, mówiąc, że ma dobrego męża, co dba o porządki i tak dokładnie dywany czyści. Moja żona się roześmiała i odpowiedziała, że to nie dywan, lecz obraz, który właśnie kończy malować. Było ciężko, ale po 2 tygodniach udało się skończyć!!!

Faktycznie, zabawna sytuacja. Co Ci sprawia największą przyjemność w życiu?  

Może to śmiesznie zabrzmi, ale malowanie. Malowanie to moje życie. I jeszcze jedna dziwna rzecz, mianowicie najbardziej lubię poniedziałki, ale ci, co mnie znają, wiedzą, że jestem pracowity (śmiech), ale nie jestem pracoholikiem.

Czy są takie momenty w Twoim życiu, że nie chciałeś już malować lub czułeś, że już nic nie namalujesz? Zwątpiłeś kiedykolwiek w to, że Ci się uda? 

Wykorzystuję każdą chwilę mojego życia, przede wszystkim na malowanie. Chcę coś po sobie zostawić. Oprócz malowania aktywny jestem także na Facebooku, na którym gromadziłem kilkuset znajomych z całego świata. Założyłem również profil dla artystów, którzy chcą pokazywać swoje prace. Jest tam ich ponad 2 tys. Lubię pomagać, dzielić się, swoje dzieła rozdaję potrzebującym, np. chłopcu po wypadku. Wystawiam też na aukcjach charytatywnych. Dla Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Zawsze przekazuję rozkrzyczane kolorami płótno. Trzeba życzyć sobie, by pasja twórcza trwała jak najdłużej, by jeszcze przez kilka dekad mogły powstawać nowe, dobre obrazy.

Czy zdarzyło Ci się usłyszeć negatywne komentarze na temat Twojej twórczości? Jak radzisz sobie z krytyką i pochwałami na swój temat? 

Nie przejmuję się krytyką. Jedni wolą portret, inni pejzaż, a inni właśnie abstrakcje. Pochwały są bardzo miłe. Inspirują do dalszej pracy. Najbardziej jestem dumny z pochwał Jerzego Antczaka. Przytoczę kilka:

Mój Mistrzu Kochany, Jestem niedoszłym malarzem, ale do Akademii nie zdawałem i wolałem poświęcić karierze reżysera filmowego, aby malować moje obrazy kamerą. Siłą faktu. Film i jego obraz ma małe pole do skrótu czy "artystycznej' deformacji. Patrząc na Pana obrazy. Zwłaszcza te ostatnie idzie Pan w niebo jak rakieta. I już niedługi czas, kiedy Pana Wielka Sztuka wejdzie do Panteonu!!! Tam trudno jest się dostać. Był taki wielki francuski myśliciel, filozof de Rochefoucald, który tworzył aforyzmy. A oto jeden, który chcę zadedykować Panu: ŻEBY CI UZNALI SUKCES, MUSZĄ CI GO NAJPIERW WYBACZYĆ.

Już niedługa ta pora, kiedy nie będą mieli innego wyjścia, tylko wybaczyć Panu jego olśniewający talent. A w moim przekonaniu: GENIUSZ!

Drogi Panie Tadeuszu, Idzie Pan w górę jak rakieta! Co mnie nie dziwi, bo tego się spodziewałem. Pozdrawiam, Jerzy Antczak !

Będzie Pan nie tylko w Chinach. NA CAŁYM ŚWIECIE! Przyjdzie taka chwila, że Pańskie obrazy będą ozdobą światowych galerii i kolekcjonerów. JEST  PAN GENIALNYM  ARTYSTĄ!

Wspaniale jest móc usłyszeć takie słowa uznania od kogoś znanego i szanowanego. Gratuluję. Na jakie wystawy wernisaże chciałbyś zaprosić wielbicieli swojego malarstwa? Które najchętniej wspominasz?

Najmilej z moich 24 dotychczasowych wystaw indywidualnych i zbiorowych od 216 roku wspominam Festiwal "Orzeł 2016" w Warszawie na EXPO. Chciałbym teraz zaprosić wszystkich na moją wystawę podczas kolejnej edycji "Orzeł 2017" też w Warszawie w dniach 18-19 listopada 2017 r. 

(W tym roku przedstawiłem "Portalowi Ludzi Sztuki" około 50 profesjonalnych artystów i zaproponowałem ich do wzięcia udziały w tym festiwalu, na który serdecznie Zapraszam)

Gdzie widzisz siebie w przyszłości? Jaki jest Twój cel, marzenie jako malarza? 

Wiadomo, że każdemu artyście marzą się zagraniczne wystawy w Paryżu, Berlin czy Londynie, Ameryce, ale – bądźmy  realistami – do Ameryki droga daleka.

Mam nadzieję, że jednak spełnią się słowa Jerzego Antczaka i wyruszysz z obrazami w świat. Serdecznie dziękuję za przemiłą rozmowę.

Również dziękuje za poświecenie mojej osobie czasu i zapraszam do kontaktu.

To ja dziękuję, że znalazłeś czas, aby podzielić się z moimi czytelnikami doświadczeniami malarskimi.

Rozmawiała

Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat do rozmowy albo żebym przeczytała i zrecenzowała Twoją książkę? Skontaktuj się ze mną, pisząc maila na adres: sylwia.cegiela@gmail.com.

Dziękuję, że przeczytałaś/eś ten artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z kolejnymi nowościami wydawniczymi lub ciekawymi historiami, zapraszam do mojego serwisu ponownie!

Publikacja objęta jest prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i rozpowszechnianie tylko i wyłącznie za zgodą Autorki niniejszego portalu.