[artykuł] Za co kochamy tureckie seriale?

Miłość, misternie utkane intrygi, zazdrość, różnice klasowe i życie jak z bajki to tematy, które od zawsze fascynowały, fascynują i fascynować będą kobiety. W czasach, kiedy obecni 30-latkowie byli jeszcze dziećmi, w telewizji dominowały seriale argentyńskie czy kolumbijskie. Któż z nas nie pamięta "Niewolnicy Isaury" (nasi rodzice pewnie jeszcze pamiętają), "Zbuntowanego Anioła" czy "Marii", podczas których wprost zamierało życie w domu. Wszystkie obowiązki były podporządkowane godzinom emisji tychże tasiemców lub – jak kto woli – "oper mydlanych" o nieszczęśliwej miłości. Panie z wypiekami na twarzy i wielką uwagą śledziły losy bohaterów, na bieżąco komentując i niemal utożsamiając się z ich tragediami, zupełnie jakby to był świat realny. Absolutnie tego nie neguję, bo każdy lubi obejrzeć dobrze opowiedzianą fabułę. Sama nieraz padłam ofiarą tych produkcji.

Czas teraz przyszedł na kolejną falę emocji, którą gwarantują nam już nie argentyńskie czy kolumbijskie seriale, ale tureckie. Świat dojrzał, a wraz z nim zamieniło się i podejście do kina. "Moda na sukces" czy niemiłosiernie ciągnące się przez długie lata tasiemce już przestały fascynować. Twórcy zapragnęli dotrzeć do nowej grupy odbiorców i się udało, gdyż w ostatnich latach nie ma chyba kobiet, które nie uległy magii tych produkcji. Dlaczego tak się dzieje? Jaki jest powód tej fascynacji? Na czym polega urok tureckich seriali? Postanowiłam się przyjrzeć się zjawisku i podpytać potencjalne fanki, o co w tym wszystkim chodzi. Oto wyniki moich rozmów.

Edukacja

Wszystko zaczęło się od wielkiego hitu "Wspaniałe stulecie". Widzowie z zapartym tchem śledzili losy Sulejmana Wspaniałego i jego pięknej niewolnicy – Hürrem. Zachwycały ich wszystko: przestronny pałac, barwne stroje, klejnoty, bajkowa sceneria, piękne, bogato zdobione wnętrza oraz malownicze krajobrazy. Każda scena dopracowana w najmniejszych szczegółach, co oczarowało miliony Polek. Zachwyciła również bardzo lekka w odbiorze, swobodna fabuła. Polityka pokazana w filmie to jedynie tło dla wątku miłosnego. Sama historia sułtana również skupiła się na jego życiu prywatnym.

W efekcie ludzie zaczęli bardziej interesować się Turcją, zdobywać informacje w Internecie, kupować książki, oglądać dokumenty. Wzrosła świadomość istnienia innej, obcej dotąd dla Europejczyków kultury, niezwykłych obyczajów, a nawet religii, co mnie osobiście bardzo zafascynowało. Temu zjawisku bez wątpienia należy przypisać walor edukacyjny.

W lekki i przystępny sposób poznaje się dzieje innego narodu oraz odkrywa bardzo ciekawe wątki, o których wcześniej nie miało się pojęcia. Nagle język turecki stał się modny, a osoby go znające z wielką precyzją tłumaczyły czy streszczały kolejne fragmenty swojego ulubionego filmu, co było korzyścią dla fanek niemogących się doczekać emisji następnego odcinka.

Mnogość poruszanych tematów w filmach powoduje, że każdy znajdzie coś dla siebie. Jedni chcą oglądać historyczne opowieści o sułtanach, inni współczesne bajki o kopciuszku, a jeszcze inni – zwykłe filmy dla rozrywki.
   

Brak krwi

W wielu przypadkach przeplata się mocna, skomplikowana, ale nieprzewidywalna intryga. Wiadomo, że bez tego nie może obyć się dobrze zbudowany serial. Nikt przecież nie lubi filmów bez zaskakujących zwrotów akcji. Scenariusz jest napisany w taki sposób, aby trzymał widza w napięciu, zaskakiwał, budował napięcie, wciągał widza w fabułę oraz stawiał znaki zapytania. Zupełnie inaczej jest w polskich czy amerykańskich serialach, w których łatwiej orientujemy się, co może nastąpić w kolejnej scenie, a wiele scen wręcz poraża swą prostotą i przewidywalnością. 

We wschodnich produkcjach mamy też zbrodnie, ale nie takie, jak w filmach rodem z Hollywood – krwawe i pełne okrucieństwa. Tutaj wszystko odbywa się w "białych rękawiczkach", a milczenie o nich jest główną zasadą. Zatem widz z zapartym tchem oraz ogromną ciekawością czeka na rozwój wydarzeń, które częściowo odkrywa przed nim reżyser, denerwując się i okazując przy tym zniecierpliwienie połączone z ekscytacją.

Znakomita gra aktorska, uczucia i szacunek

W filmach tureckich, czy to historycznych, czy współczesnych, rzuca się w oczy niezwykle autentyczne aktorstwo. Oprócz ponadprzeciętnej urody kobiet czy uroku mężczyzn, zachwycają oni też realizmem oraz realizmem odgrywanych scen, której brakuje w większości filmów europejskich czy amerykańskich (o polskich nie będę wspominać). Jeśli się cieszą, robią to z pasją, a gdy płaczą – widzimy to na ekranie i razem z nimi czujemy podobny smutek. Widzom udzielają się te same – ekranowe emocje. Dlaczego? – ponieważ gra każda komórka ciała aktorów. Nic więc dziwnego, że zaczynamy im wierzyć. 

Tutaj nie ma też zbędnego wydłużania scen i przenoszenia ich do kolejnego odcinka, aby tylko zatrzymać widza na dłużej czy zmusić do obejrzenia kolejnego epizodu. Wszystko dzieje się niemal natychmiast i każdy odcinek może wszystko zmienić. Dialogi są napisane w bardzo przemyślany sposób, który każe widzowi myśleć, gdyż wszystko ma znaczenie. Nie ma tu czasu na pustosłowie, a zamiast tego widać bardzo mocno zarysowane relacje międzyludzkie. Poraża bogactwo mądrości, pięknych słów, czasem przeplatanych poezją.

Filmy pozbawione są wulgaryzmów czy zakazanego obyczajami seksu – jednak można bez nich zrobić dobry film. Zamiast tego, oglądamy piękne, romantyczne uczucie, pełne głębokich przeżyć oraz wzajemnego szacunku. Wszystko wygląda jak w bajce, ale jednak nią nie jest. Ta powściągliwość w okazywaniu miłości dużo bardziej urzeka niż sceny czy słowa wypowiedziane wprost, po których już nie ma nic. Można zostawić widzom nutkę niedopowiedzenia, co pobudza wyobraźnię. Tego brakuje w wielu rodzimych produkcjach. Aż szkoda, że w Polsce seriale są dzielone na więcej odcinków, gdyż dobrze zrobiony film nie musi być aż tak ograniczony czasowo, ponieważ ogląda się go z równie niesłabnącą ciekawością, co długie amerykańskie produkcje.

Kultura 

Jedyne, co może irytować Europejczyków to stosunek do kobiet uwarunkowany tradycją. Na każdym kroku pokazuje się ich jako mało wartościowe istoty, które nic nie znaczą bez mężczyzn, gdyż to oni są górą. Im należy się atencja oraz posłuszeństwo. Tutaj nasuwa mi się taki wniosek: cieszmy się, że nie mieszkamy w tym rejonie. Mowa jest też o wyzysku najuboższych, różnicach klasowych oraz o sprawach społecznych, o których wielu ludzi boi się mówić w codziennych kontaktach z otaczającymi ich ludźmi.   

Te filmy pokazują też, jak ważny jest starszy człowiek czy relacje rodzinne. Do bólu więc uczy się młodych szacunku do rodziców oraz dziadków, co czasem przeradza się w absurd. Mimo wszystko dobrze jest znać obyczaje, tradycje oraz życie codzienne innych narodowości, gdyż ta wiedza poszerza nasz światopogląd, otwiera umysł oraz pokazuje, jak różnorodny jest świat, o którym tak naprawdę niewiele wiemy. Poraża głębia, z jaką twórcy przenikają w naturę ludzką. Całość dopełnia piękna  muzyka instrumentalna ilustrująca wydarzenia i emocje.  

Tureckie seriale wypadają bardzo „świeżo” w porównaniu z przewidywalnymi produktami z Hollywood i ich naśladownictwem. Wprowadzają urozmaicenie w tradycyjnym programie nadawanym przez europejskie media. Może są skutecznymi wypełniaczami czasu antenowego między coraz nudniejszymi polskimi czy zagranicznymi tasiemcami, których nikt, albo prawie nikt nie chce już oglądać. Czyli jednak coś w tych filmach musi być, że potrafią przed ekranami odbiorników telewizyjnych zjednoczyć miliony ludzi zafascynowanych tak odmiennym kinem, jakie na co dzień mają okazję oglądać. 

A co wy o nich sądzicie? Dlaczego oglądacie lub nie oglądacie tureckich seriali? Od czego to się zaczęło? Dlaczego, waszym zdaniem powinno się albo nie powinno się oglądać tych produkcji? Podzielcie się ze mną swoimi opiniami.

Napisała

Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat do rozmowy albo żebym przeczytała i zrecenzowała Twoją książkę? Skontaktuj się ze mną, pisząc maila na adres: sylwia.cegiela@gmail.com.

Dziękuję, że przeczytałaś/eś ten artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z kolejnymi nowościami wydawniczymi lub ciekawymi historiami, zapraszam do mojego serwisu ponownie!

Publikacja objęta jest prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i rozpowszechnianie tylko i wyłącznie za zgodą Autorki niniejszego portalu.