[recenzja książki] Luiza Włoch: W stronę serca

"W stronę serca" Luizy Włoch to autobiograficzna opowieść o miłości i różnej jej obliczach napisana z perspektywy przebytych doświadczeń. Kobieta na swojej drodze spotykała różnych mężczyzn – każdy z nich wykorzystywał ją na różne sposoby, na co sama pozwalała, ale wreszcie znalazła siłę, aby o tym opowiedzieć. Chciała rozliczyć się ze swoją przeszłością, więc to zrobiła.

Książka opisuje to brutalnie, bezkompromisowo, ale jednocześnie bez większego żalu do każdego poznanego mężczyzny. Czasem w sposób zaskakujący postanowiła nawet też okazać im wdzięczność, mimo wielu strat i niepowodzeń, mimo zawodów miłosnych. Nie poddała się i nie zamknęła serca na nowe. Nie chciała budować stereotypów po kolejnych porażkach, ale jednak ciągle coś nie pozwalało jej osiągnąć pełni szczęścia. Doświadczała porażek i dorosła, aby je zaakceptować. Wiedziała bowiem, że mają one swój początek w dzieciństwie. Wbrew obawom walczyła ze sobą oraz z kolejnymi osobami napotkanymi na swojej drodze.

Luiza Włoch w sposób przenikliwy podchodzi w tej swojej opowieści do relacji, do podejścia do ludzkich emocji. Widać, że potrafi analizować i wyciągać wnioski, ale – jak każdy – robi to po fakcie. Tym samym nakreśla niezwykle subiektywny obraz życia, w którym głęboko zakorzenione lęki, pragnienia i tajemnice determinują jej wybory. Książka, osadzona w złożonym kontekście rodzinnych zależności, jest nie tylko poruszającą historią, ale także refleksją nad sensem poszukiwania miłości i zrozumienia w świecie pełnym sprzeczności.

Opowieść przedstawia losy kobiety, której życie zmienia się diametralnie po przebytych traumach. Mamy tutaj bowiem nie tylko syndrom DDA, ale też ojca z wyrokiem, znęcanie się psychiczne własnej matki. Deficyt ojca sprawia, że już od pierwszych stron Luiza Włoch mistrzowsko buduje napięcie, wprowadzając czytelnika w świat pełen smutku, cierpienia oraz wiecznego osamotnienia. Jej doświadczenia są wiarygodne i wielowymiarowe, a decyzja, jakie podejmuje, często zaskakują, ale zawsze wydają się logicznie osadzone w psychologii postaci.

Bohaterka zmaga się z przeszłością, która nie daje jej spokoju, a jednocześnie próbuje odnaleźć siebie w teraźniejszości. Autorka subtelnie ukazuje, jak różne etapy życia wpływają na nasze postrzeganie miłości – od młodzieńczego idealizmu, przez dorosłą pragmatykę, aż po refleksyjność dojrzałości.

Język powieści, mimo że czasami nie jest zbyt elegancki, wyraża całą paletę emocji – euforię, miłość, rozczarowanie i gniew, ale też ogromną nadzieję pokładaną nie tylko w sobie, lecz także w drugimi człowieku. Cokolwiek by się nie wydarzyło, w postępowaniu kobiety czuć było ogromne poświęcenie oraz wiarę w powodzenie. W przemyśleniach dotyczących kolejnych relacji damsko-męskich pojawiają się pytania o sens życia, prawdę i to, czym jest miłość – nie jako ideał, ale jako codzienna praktyka pełna kompromisów i wyzwań.

Tytuł książki "W stronę serca" odzwierciedla główny motyw powieści: poszukiwanie autentyczności i prawdziwych emocji. Serce jest tutaj symbolem zarówno biologicznym, jak i metaforycznym – centrum życia i emocji. Autorka bada, co znaczy "życie w zgodzie z sercem" i jakie wyzwania niesie za sobą autentyczność w świecie pełnym masek oraz związanego z nim cierpienia.

Książka podejmuje również temat relacji rodzinnych, które mogą być zarówno źródłem siły, jak i przyczyną cierpienia. Włoch nie unika trudnych tematów, takich jak zdrada czy odrzucenie, ale podchodzi do nich z delikatnością, pozwalając czytelnikowi samodzielnie wyciągnąć wnioski.

"W stronę serca" to opowieść, która z jednej strony jest historią indywidualną, a z drugiej – uniwersalną. Czytelnik odnajdzie w niej nie tylko literacką ucztę, ale także przestrzeń do własnych refleksji nad sensem miłości, przebaczenia i akceptacji przeszłości, z którą trzeba się pogodzić, ale zanim to zrobimy, trzeba ją przepracować.

Luiza Włoch stworzyła coś, co nie tylko porusza, ale również inspiruje do zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi. To książka dla tych, którzy oczekują od literatury nie tylko rozrywki, ale także głębszej refleksji nad życiem i emocjami.

Jeśli ceni się literaturę, która potrafi dotknąć najgłębszych strun ludzkiej duszy, "W stronę serca" jest pozycją obowiązkową.

Recenzowała

Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat do rozmowy albo żebym przeczytała i zrecenzowała Twoją książkę? Skontaktuj się ze mną, pisząc maila na adres: sylwia.cegiela@gmail.com.

Dziękuję, że przeczytałaś/eś ten artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z kolejnymi nowościami wydawniczymi lub ciekawymi historiami, zapraszam do mojego serwisu ponownie!

Publikacja objęta jest prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i rozpowszechnianie tylko i wyłącznie za zgodą Autorki niniejszego portalu.